Վեր-ջա-պես
September 22, 2016 at 11:40 pm
Վեր-ջա-պես
վերջապես մահացավ ժամանակը
ես վաղո՛ւց էի սպասում սրան
թեպետ նախընտրում էի չխոսել այդ մասին
ու չեմ ափսոսում բնավ կամ վախենում
քանզի լուծվել է ժամանակը
արյանս մեջ վաղուց
ու վաղուց
պատրաստ է հոգիս... հավերժության
(ժամանակն էլ դեղնեց... գիտե՞ս
ինչպես տերև
մահանալուց առաջ)
կամուրջից այն կողմ
ժամացույցների
աղմկոտ գերեզմանոցում
մի անգղ
արդեն խնամքով քերում է
ժամանակի մնացորդները
մետաղե կմախքի վրայից
հենց... հիմա
հիմա... հենց հիմա
երբ վերջնականորեն մեռած է ժամանակը
իսկական... ժամանակն է
վերցրու թուղթն այս
ու մի հրաշք գրիր
որ կկատարվի հենց հիմա
և կամ
ընդմիշտ հանգիստ թող գրիչդ